The Swinging Doors (Can) Country Café Brigand Herentals (31-01-2018) reporter & photo credits: Freddie info artiest: The Swinging Doors info club: Café Brigand © Rootsville 2018

Wanneer je als concert promotor een goede week ervoor de melding binnen krijgt dat een desbetreffende band hun 'tour' komt te annuleren wordt het even stressen. Dit overkwam 'Surfing Airlines' met een Hillbilly band uit Las Vegas. Een goede promotor heeft altijd wel een back-up plan en dus ook bij Gert zit er wel altijd een band in de pipeline. Dus vlug even een stressmoment en enkele mails richting Canada en zo zaten 'The Swinging Doors' dan in alle zeven haasten op het vliegtuig richting Brussel. Ook dit ging niet zonder problemen want zo moesten deze outlaws over IJsland maar dat zal dan weer te maken hebben met de dollars. Feit is dat dit viertal op woensdagmiddag pas op Zaventem geland waren en al enkele uurtjes later aan het soundchecken waren in 'Café Brigand' te Her'ntals. Ook daar wisten ze nog van niets en werd dus in allerijl de affiche met melding van die andere groep richting vuilbak gedeponeerd. Keep it simple :-)

'The Swinging Doors' dus...dit viertal bestaat uit Landon Chatterton en Damien Johnson, beide op gitaar en vocals en een ritme sectie dat bestaat uit Patrick Aaron op basgitaar en drummer Joey Lee. Een country band met roots in Kingston...Ontario Canada. Volgens hun 'bio' brengen ze klassieke country met een eerbetoon aan groten als Johnny Cash, Merle Haggard, Wylon Jennings, Willie Nelson en Hank Williams, ik ben benieuwd dus. Of het rasechte outlaw cowboys zijn valt te betwijfelen want ik zie hier geen 'boots'.

Na een heerlijke maaltijd beginnen ze er hier in de Brigand aan met 'Bad News'. Een eerder makke opener maar er belooft beterschap in te komen wanneer Landon ons komt te vertellen dat hij zonder fout een dosis cash in zijn set zou steken. Een dosis die zich zou beperken tot nummers als 'Get Rhyhtm', 'Cry Cry Cry' en 'Folsom Prison Blues'. Nummers ook die de animo probeerden aan te wakkeren. Hun 'Texas Honky Tonk' wordt net iets te makkelijk als 'super' ervaren door sommige aanwezigen maar op gebied van tempo en ambi bleef het een rollercoaster.

De stem van Landon klink nu al vermoeid en ze moeten nog aan de 'tour' beginnen. Ze kunnen natuurlijk de lange transmissie tussen Ontario en Brussel in roepen als excuus maar dan weten ze uiteraard nog niet wat hen hier te wachten staat. Een helse rit van 25 concertdagen met op drie van deze dagen een dubbel concert en dit zonder reserve paard. Damien Johnson is zonder meer een talentvolle gitarist te noemen maar blijft wel verscholen van enige Bakersfield twang. Met deze Damien aan de vocals krijgen we zelfs een portie onvervalste rock 'n roll.

Wylon Jennings ligt bij deze swingende deuren ook goed in de merkt met nummers als 'Waymore's Blues' en 'Mama's Don't Let Your babies Grow Up To Be Cowboys'. Soms goed wanneer ze uptempo country brachten dan weer melig met nummers als 'Cheating Again' maar er had wat meer peper mogen bij zijn. Trouwens doordat deze 'The Swinging Doors' niet officieel op de affiche stonden hadden ook de plaatselijke 'line dancers' forfait gegeven...why baby why? Ook 'Cocaine Blues' en 'The Weight' van de 'Band' brachten geen solaas. Eens goed uitslapen en dan er weer volle bak tegen aan gasten. Het zit er in laat het er dan ook uitkomen. Get in the bus with Willie and fire up a 'fat boy' :-)